gitkumdaoyna

hassasiyetimi kumdan kaleler yaptığım zamanlarda bıraktım ben..
evcilik oynanan arkadaşların parmaklarına batan kıymığın verdiği acıda kaldım..
ve yıllarımı unuttuğum bi’ yerde bıraktım..
en güzel oyuncağını saklayıp, sonra yerini unutan çocuğun bilinçsizliğinin dışında.
bilinçlice unutulmuş bi’ oyuncak gibi..

şimdi,

bi’ kıpırtı ruhumda
kumdan malikâneler yapma isteği yeniden.
evcilik oyununda plastik bıçakla kestiğin parmağını pansuman etmek gibi..

başladı yine
düşük seviyeli kalp krizleri, bir kaç damlalık beyin kanamaları...

*benim başım ağrır senin nöronlarına nikotin kaçsa..