eylül

Hayalistanda çok ünlü bi'ressam varmış. Ranga çeleri olarak bilinmese de çizermiş içten gelen yansımaları. Çizerken bir gün martı çığlıklarının yansımasını o' çıka gelmiş eylülde. Eylülü resmettirmek istemiş hissettiklerince..

Eylül geldiğinde hazan gelir, hüzün gelir. Hüzün geçmişe sürükleyip nostalji ve romantizmi çağırır. İçkiye başlatır hüzün, yalnızlığın farkına vardırır. Çünkü bulutludur hava, ten'e paralel hafif esip ürperten rüzgar vardır. Zor bela ısınan güneş vardır. Sığmaz düşünceler hiç bir yere. İnsanlara bakarsınız düşüncelerinizi hayallersiniz. Gittiğiniz her yerde hayallerinizi izlersiniz. Kafanız karışır tek bir noktaya bakıp her şeyi görmek ister, bakar ama kör olursunuz. İçinizde nereden girdiği bilinmeyen ve yorgun bedeninizi nereye koyacağınızı bildirmeyen bi'sıkıntı vardır. Çiçekli bir yolda dökülmüş yapraklar ayaklarınızın altında, ayaklarınızın toprakla bedeniniz arasında çıkardığı sesi dinlerken yürümek rahatlatır belki sizi ama gerçek sevi nedir bilmeden bir sürü sevi denemesi taşırsınız ya avuçlarınızda..

Başını hafif öne eğmiş görünmeyen ellerine bakan, tabanlarını birbirine yaslamış incecik beline kadar uzanan ıslak siyah saçları sırtına yapışmış, tek başına hamanda oturan kız mıydı eylül?

- bir şey mi tutuyor?

- bedeninden akan yaşam kırıntılarını toplamış son kez bakıyorm onlara.

- benim eylül'üm bu mu?

- senin eylülün arın