on7ekim2bin7

Şimdi düşününce yıllar öncesi gibi gelmiyor aslında. Aslında çok olmamıştı, her şey dünmüş gibi neden hatırlanıyor olabilir acaba? Yoksa aslında dün müydü? Belki ileride bu günün geldiği gibi gelmesi muhtemel ileriki yıllardaki bu günlerden birisinde diyeceğim, yıllarrr önceydi diye. Ama şimdi değil. Şu an diyemiyorum bunu, çünkü yok yıllar öncesi. Olmayan yılların geride kalmışlığı yok hafızamda, ki yıllarım olsun..

Geçmiş ama belli belirsiz aylar ve bildiğiniz gibi ne zaman toprakta yeşereceği bilinmez sevdalar. Her şey çok taze. Sanki kışın çilek yemek gibi yaşananlar, olmaması gereken zamanda olan. Yine en gerekli bi’ an ve yine benim başım dengesiz..

Yine gidiyorlar tek tek. Kendince güleç, çoğu kez sessiz içimdeki içten yıkıklar ve kollarımı açıyorum bomboş duvarlara. Dokunuşlar kendini yitirdi zaten, toz duman olmuş geçtiği var sayılan zamanlar. Aşkım uzakta kalmış yada ben gitmeyi becerememişim içi güneş dolu bavulumla..

Bir beyaz kağıda akıtmışım hüzünlü sevi’leri, hikayenin sonu bende aynı kalmış. Herkes bi’ mutlu sonda olmasına rağmen benim ki herkese hitaben çevrilmiş. Devam ediyor beni taşıyan bulutlar ağlamaya coşup taşıyor geceleri düşlerim ama yürümeye başlayınca olmadığın şehirde, her adım bir tükeniş oluyor. Solumdasın da benden uzaktasın..Acı dorukta. Vermiyor içim göz yaşlarımı, beni benden ediyor. Yine yıllar önceydi diyebilmenin ümidi ile, mevzu bahis aşık çocuk adam oluyor bu günde.
Sen*i düşledikçe…

*Bana benden başka bi’ ben gerekse sen* gereksin..