Bir taş yağmuru altında yürüyorum kalabalık bir sokakta. Bastığım yerdeki taşlar ayağımın altında boşluğa dönüşüyordu habire, ardında delikler bırakarak. Boşluk büyüdükçe paniğe kapılmaya başlıyorum. Taşlar gibi olmaktan, geride hiç bir iz bırakmadan bu aç hiçlik tarafından yutulmaktan korkuyorum. Ne öncesini, ne şimdiyi ne de bilinmez sonrayı umursamadan yürüyordum boşluk üzerinde..
‘Durun!’ diye bağırıyorum kaldırım taşları ayağımın altını boşaltırken..
‘Durun!’ diye emrediyorum üzerime doğru hızla gelen vasıtalara..
‘Durun!’ diye yalvarıyorum beni omuzlayıp kenara iten yayalara..
Lütfen..
Durun!..
6 yorum:
kenardayken okunamıyor bence kesinlikle okunması gereken o yazılar :S neyseki şanslıyım :)
hatta bende sn ylik bir uykunun düşünü mü gördüm ney ?
Durun bir nefeslik mola....
pöffffffff.
bazen böyle bunalıyorum lanet yağdırasım geliyor, lanet.
sabay sabah ya.
neyse, çalışalım biraz..
duRsun!! duRmAzki!!! kaçtı gitti elimden tuttuğum tüm sözleR hesabımı kendime kestim!! ödedim bedelini ve bugun bitti
düdügün yoksa dinlemezler seni.. :)
devir düdük devri..
Durdular mı?
Yorum Gönder